Pl.Citatepedia^®.net

Wszystko pochodzi ze wszystkiego, wszystko jest ze wszystkiego zrobione i wszystko powraca do wszystkiego.

quote by Leonardo da Vinci
Submitted by Veronica Şerbănoiu
| Vote! | Copy!

Przyroda kosztuje wszystkiego, ale nigdy nie jest syta.

aphorism by Gheorghe Mihail, translated by Valeriu Butulescu
Submitted by Simona Enache
| Vote! | Copy!

Upewnij się, że znasz budowę wszystkiego, co chcesz przedstawić.

quote by Leonardo da Vinci
Submitted by Veronica Şerbănoiu
| Vote! | Copy!

Ze wszystkiego, czym jestem, przetrwa jedynie kamień z mojej nerki.

aphorism by Valeriu Butulescu, translated by Lucjan Butulescu
Submitted by Simona Enache
| Vote! | Copy!

Zbrojenia, powszechne zadłużenie i zaplanowane wychodzenie wszystkiego z mody – oto trzy filary prosperity Zachodu.

Aldous Huxley in Wyspa (1962)
Submitted by Dan CostinaÅŸ
| Vote! | Copy!

XVIII

Złotemu wieńcu, o jakżeż wesoło
Nurzać się w jasnych splotach twych warkoczy,
I z jakąż dumą, pierwszy co wyskoczy
Z szeregu kwiatek, całuje twe czoło!
A taż sukienka, cały dzień miłośnie
Lgnąca fałdami? A jasneż pierścienie.
MuskajÄ…c szyjÄ™ i lica pieszczenie.
Czyliż nie patrzą na siebie zazdrośnie?
Lecz ze wszystkiego najszczęśliwsza pono
Opasująca przepaska twą postać.
Bo w swem objęciu tuli cudne łono.
Jeżeli wstędze tej nie chce się rozstać
Z twoją kibicią — cóżby się nie działo.
Gdyby ją dwoje ramion opasało! —

poem by Michał Anioł from Sonety
Submitted by Veronica Şerbănoiu
| Vote! | Copy!

Wszystko jest powiÄ…zane ze wszystkim innym.

quote by Leonardo da Vinci
Submitted by Veronica Şerbănoiu
| Vote! | Copy!

Na grobie Wincentego Pola

Ciebie, ach, duchy zawiodły łaskawe
Do zdrojów przeszłej pokoleń wielkości
I moc ci dały dawną wskrzesić sławę,
I ubrać w ciało rozsypane kości.

Na znak twój - przeszłość uśmiechnięta wstała
I kipi życiem rycerskiej drużyny;
W bojowym szyku proporce rozwiała,
Znów na orężne gotując się czyny.

Znów chrzęszczą zbroje i husarskie skrzydła,
I z wzdętą piersią arabskie rumaki
Rwą się do boju pomimo wędzidła,
I przelatujÄ… jak huragan jaki!

Szlacheckie dworki wypełnione zgiełkiem,
Braterskie uczty, sejmiki i kłótnie -
Wszystko to miga tęczowym światełkiem,
Drży w tonach pieśni uroczo i smutnie.

Wszystko powstało i wszystko ożyło!
Bo śmierć jest kłamstwem, w które nikt nie wierzy
Natchnione serca znajdą pod mogiłą
Gotowych w szranki powrócić rycerzy.

Tyś znalazł słowa zaklęć, co z błękitu
Zniknione mary na świat przywołały -
A więc stać będziesz kolumną granitu:
Pomnikiem polskiej i pieśni, i chwały.

poem by Adam Asnyk from W Tatrach
Submitted by Veronica Şerbănoiu
| Vote! | Copy!

Niesubordynacja muz jest irytująca. Przygotowałem sobie papier na epopeję, a wszystko skończyło się małym epigramem.

aphorism by Valeriu Butulescu, translated by Lucjan Butulescu
Submitted by Simona Enache
| Vote! | Copy!

Miłość przezwycięża wszystko.

quote by Leonardo da Vinci
Submitted by Veronica Şerbănoiu
| Vote! | Copy!

Wszystko jako dopełnienie Niczego.

aphorism by Valeriu Butulescu, translated by Lucjan Butulescu
Submitted by Simona Enache
| Vote! | Copy!

Akt płciowy i wszystko, co się z nim łączy, jest tak ohydny, że ludzie wymarliby szybko, gdyby nie był on uświęconym zwyczajem i gdyby nie istniały ładne twarze i zmysłowe dyspozycje.

quote by Leonardo da Vinci
Submitted by Veronica Şerbănoiu
| Vote! | Copy!

Najpiękniejsze piosnki

Najpiękniejszych moich piosnek
Nauczyła mnie dzieweczka,
Mistrzem bowiem były dla mnie
Harmonijne jej usteczka.

Te usteczka brzmiały zawsze
Jakąś piosnką świeżą, nową,
Każdy uśmiech był melodią,
Śpiewem było każde słowo.

Wszystko o czym serce śniło,
Wszystko, o czym nawet nie śni,
Odbijało się w jej oczach
I płynęło w słodkiej pieśni.

Więc mnie zawsze przy jej boku,
Wpatrzonego w jej oblicze,
Kołysały śpiewne mary,
Czarodziejskich brzmień słodycze.

Czegom uchem nie dosłyszał,
Czegom wzrokiem nie doczytał,
Tom z usteczek koralowych
Sam ustami swemi chwytał.

poem by Adam Asnyk from Album pieśni
Submitted by Veronica Şerbănoiu
| Vote! | Copy!

Strach powstaje wcześniej niż wszystko inne.

quote by Leonardo da Vinci
Submitted by Veronica Şerbănoiu
| Vote! | Copy!

Gdyby diabeł nie istniał, dobro ujarzmiłoby wszystko.

aphorism by Valeriu Butulescu, translated by Lucjan Butulescu
Submitted by Simona Enache
| Vote! | Copy!

Jesteśmy gotowi zaoferować wszystko, gdy już prawie nic nam nie pozostało.

aphorism by Valeriu Butulescu, translated by Lucjan Butulescu
Submitted by Simona Enache
| Vote! | Copy!

Wszystko jedno: chwalić złego, czy mówić źle o dobrym.

quote by Leonardo da Vinci
Submitted by Veronica Şerbănoiu
| Vote! | Copy!

Eksperyment ze zmysłem dotyku. Jeśli założysz palec wskazujący na środkowy tak, by widoczny był cały paznokieć, wszystko, czego dotkniesz tymi dwoma palcami, wyda się podwojone, pod warunkiem że dotykany przedmiot jest gładki.

quote by Leonardo da Vinci
Submitted by Veronica Şerbănoiu
| Vote! | Copy!

Sztuką o największej liczbie adeptów pozostanie mimo wszystko sztuka kulinarna.

aphorism by Valeriu Butulescu, translated by Lucjan Butulescu
Submitted by Simona Enache
| Vote! | Copy!

Po omacku

Spostrzegłam cię w wagonie
Odjeżdżającego pociągu.

Za późno,
Aby zacząć wszystko od nowa.

Na pustym peronie
Rozbłysło światło
I zgasło.

Szukałam wyjścia po omacku.

poem by Zofia Walas
Submitted by Dan CostinaÅŸ
| Vote! | Copy!

Fijołki

Te fijołki, co mnie nęcą,
Te nie siedzÄ… skryte w trawie,
Lecz spod długiej, ciemnej rzęsy
PatrzÄ… na mnie tak ciekawie.

Spod tej rzęsy, co ocenia
Piękniej niźli traw zieloność,
W niebieskiego mgle spojrzenia
Patrzy na mnie nieskończoność.

Niezmierzona, dziwna głębia!
W niej się wszystko, wszystko mieści:
Wymarzone senne skarby,
Czarodziejskich raj powieści.

Ale na tych skarbach wróżka
Położyła swe pieczęcie,
Strzeże ocząt i serduszka
Sen cudowny i zaklęcie.

I te oczy drzemiÄ… jeszcze
Otoczone tajemnicÄ…,
Choć z nich czasem błyśnie płomień
Jedną wielką błyskawicą.

Spod spuszczonych skromnie powiek
Widać jakby jutrznię nową...
O, szczęśliwy stokroć człowiek,
Kto odgadnie zaklęć słowo!

Szczęsny, komu się otworzą
Pełne blasku i pieszczoty!
Wędrowałbym na kraj świata,
Byle znaleźć ów klucz złoty.

O fiołki! lube, zdradne!
Troska dręczy mnie surowa:
Bo ja zginÄ™ i przepadnÄ™,
Nie znalazłszy zaklęć słowa.

poem by Adam Asnyk from Kwiaty
Submitted by Veronica Şerbănoiu
| Vote! | Copy!