Random quotes
Mieczysław III Stary
Trzeci to z synów Krzywoustego,
Co tron ojcowski posiadał,
Lecz się odwrócił naród od niego,
Bo mściwą ręką mu władał.
Aż za bezprawia z tronu wygnany,
Resztę dni spędził w ukryciu,
Gdzie od nikogo nieżałowany,
Umarł po długiem swem życiu.
poem by Władysław Bełza from Dawni królowie tej ziemi
Added by Veronica Şerbănoiu
| Vote! | Copy!
Nieużywane żelazo rdzewieje, stojąca woda traci swoją czystość i gdy jest zimno zamarza – podobnie bezczynność nadwątla żywotność umysłu.
quote by Leonardo da Vinci
Added by Veronica Şerbănoiu
| Vote! | Copy!
Każde poznanie ma źródło w uczuciu.
quote by Leonardo da Vinci
Added by Veronica Şerbănoiu
| Vote! | Copy!
Zdrowy rozsądek to zbiór uprzedzeń nabytych do osiemnastego roku życia.
quote by Albert Einstein (1952)
Added by Dan Costinaş
| Vote! | Copy! | In English | In Spanish | In Italian | In Romanian
Patrz, gdzie padają cienie, a będziesz wiedział, kto przesiewa światło.
aphorism by Valeriu Butulescu, translated by Lucjan Butulescu
Added by Simona Enache
| Vote! | Copy!
Żyć tylko po to, by uzupełniać własny dziennik.
aphorism by Valeriu Butulescu, translated by Lucjan Butulescu
Added by Simona Enache
| Vote! | Copy!
Panieneczka
Panieneczka, panieneczka,
Czesze złoty włos,
Śpiewną piosnką brzmią usteczka,
Nuci sobie w głos.
Białe lilie cicho drzemią
Otulone w cień,
Kołysane ponad ziemią
Falą chłodnych tchnień
Noc zamyka im kielichy,
Strzegąc czystych szat,
W niewinności pozór cichy
Stroi biały kwiat.
I powiada: śpijcie w cieniu!
Śpijcie, póki czas!
Gdy zakwita, w swym płomieniu
Słońce spali was.
[...] Read more
poem by Adam Asnyk from Album pieśni
Added by Veronica Şerbănoiu
| Vote! | Copy!
Maluje się tylko po to, aby oszukać oczy.
quote by Michał Anioł
Added by Veronica Şerbănoiu
| Vote! | Copy!
Nie obawiam się upadku. Szkoda mi tych, których sobą przygniotę.
aphorism by Valeriu Butulescu, translated by Lucjan Butulescu
Added by Simona Enache
| Vote! | Copy!
VI
Jak się to dzieje żem przestał być sobą?
Kto mię mógł wydrzeć ze mnie?
I jaka władza mogła bezemnie
Moją rozrządzać osobą?
Kto serce przeszył mi strzałem,
Że i bólu nie doznałem?
Jakaż to miłość tak osobliwa
Co żądzom nakłada pęta;
Co się przez oczy w serce przelewa
I tam w olbrzyma rozdęta:
Bucha i szumiąc tamy rozrywa?
poem by Michał Anioł from Sonety
Added by Veronica Şerbănoiu
| Vote! | Copy!